Σάββατο 16 Μαΐου 2015

50 Χρόνια Γεωργικών Εφαρμογών

Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου


Στις 5 Μαΐου 2015, το Εργαστήριο Γεωργικών Εφαρμογών και Αγροτικής Κοινωνιολογίας της Γεωπονικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, γιόρτασε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή του.
Ανάμεσα σε παλιούς φοιτητές, εκλεκτά στελέχη δραστήριων επιχειρήσεων της χώρας, νέους φοιτητές, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς και καθηγητές, νυν και τέως, έγινε μια αναδρομή από τον δεύτερο στη σειρά διαδοχής διευθυντή του, τον Καθηγητή Λουκά Ανανίκα και ακολούθησε μια σύντομη αναφορά στο παρόν και μια ομιλία από στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το μέλλον του συστήματος διάδοσης πληροφοριών και καινοτομίας στον αγροτικό χώρο των κρατών μελών της ΕΕ.
Ως μέλος και εγώ του προσωπικού του (άμισθος από το 1969 και έμμισθος από το 1971 μέχρι την παραίτησή μου το 2010) θα ήθελα αυτόκλητος να κάνω μια αναδρομή σε αυτήν την εορταστική επέτειο μια και δεν θα είμαι παρόν, ούτε στα 75 και πολύ περισσότερο στα 100 χρόνια από την ίδρυσή του!
Οι Γεωργικές Εφαρμογές ιδρύθηκαν στην Ελλάδα το 1950 κατά τα πρότυπα του Αμερικάνικου Συστήματος το οποίο είχα την ευκαιρία να μελετήσω κατά τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην Αμερική. Οι Γεωργικές Εφαρμογές ήταν αυτές που συνέβαλαν στο Γεωργικό θαύμα της Ελλάδος. Μια χώρα που δεν μπορούσε να διαθρέψει τον πληθυσμό της, ιδιαίτερα μετά την έλευση του τεράστιου κύματος των προσφύγων, κατάφερε μέσα σε λιγότερο από 3 δεκαετίες, να αυξήσει τη γεωργική παραγωγή σε επίπεδα πρωτόγνωρα που για άλλες χώρες χρειάστηκαν 100 και πλέον έτη.
Με την ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισε και η παρακμή των Γεωργικών Εφαρμογών στη χώρα μας μια και τα στελέχη της αφοσιώθηκαν, σχεδόν αποκλειστικά, στην εξυπηρέτηση του γραφειοκρατικού έργου που απαιτούσαν οι διαδικασίες των αγροτικών επιδοτήσεων.
Δυστυχώς, συνεχίζεται και στις μέρες μας. Τις τελευταίες 2 δεκαετίες, αναδιοργανώσεις στη διοικητική διάρθρωση του Δημόσιου τομέα, δεν οδήγησαν σε βελτίωση του προσφερόμενου έργου. Το ρόλο της διάδοσης και εφαρμογής νέων βελτιώσεων στον αγροτικό τομέα, ανέλαβε δυστυχώς ο ιδιωτικός τομέας που φυσικά δεν αποτελεί και τον πλέον αντικειμενικό και ανιδιοτελή φορέα διάδοσης. Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι σήμερα κυκλοφορούν 200 ποικιλίες βάμβακος, δεκάδες ποικιλίες υβριδίων καλαμποκιού και οι παραγωγοί βομβαρδίζονται με πληροφόρηση την οποία αδυνατούν να αξιολογήσουν.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε και δύο άλλες αρνητικές εξελίξεις ή παράγοντες που εμποδίζουν το ρόλο των Γεωργικών Εφαρμογών στη χώρα μας. Ο πρώτος έχει να κάνει με τους ίδιους τους αγρότες παραγωγούς. Όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία, για να μην κατηγορούμε μόνο τους γεωργούς και κτηνοτρόφους, είμαστε γεμάτοι από ξερόλες. Όλοι είναι ικανοποιημένοι με αυτά που ξέρουν και δεν αισθάνονται την ανάγκη να ψάξουν για κάτι καινούργιο, για κάτι διαφορετικό. Το έχω δει και στους αιρετούς και στα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε μια προσπάθεια να συμβάλουμε στην επίλυση του τεράστιου προβλήματος της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, διαδίδοντας την κομποστοποίηση των φυτικών υλικών, ιδιαίτερα στην Ελληνική ύπαιθρο.
Απότοκος αυτής της στάσης είναι και η δεύτερη διάσταση του προβλήματος. Η παθητική στάση των παραγωγών στο θέμα της ενημέρωσης. Περιμένουν την πληροφορία να έρθει στα αυτιά τους τηρώντας μια εντελώς παθητική στάση, αντί για μια ενεργητική στάση. Να την αναζητήσουν οι ίδιοι στα γνωστά κανάλια που σήμερα, με τη διάδοση της πληροφορικής, μπορούν να μεταφέρουν την πληροφόρηση με ασήμαντο κόστος και με ασύλληπτες ταχύτητες.
Οι Γεωργικές Εφαρμογές είναι εξίσου απαραίτητες και σήμερα μια και πολλοί αναμένουν την πολυπόθητη έξοδο από την κρίση στον αγροτικό τομέα. Αν έχουμε πάψει να αυτοσχεδιάζουμε, είναι καιρός να καθίσουμε και να προβληματιστούμε για το σχεδιασμό ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού συστήματος ενημέρωσης και διάδοσης καινοτομιών στον αγροτικό χώρο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου