Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Κατάρα με δίνεις…

Του Γ. Α. Δαουτοπούλου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ

Την άνοιξη του 1985, αμέσως μετά την επιστροφή μου από την Αμερική αποφάσισα, με την οικονομική στήριξη και του πατέρα μου, να αγοράσουμε ένα κτήμα και να το φυτέψουμε με ακτινίδια που ήταν η πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια της εποχής.
Τρία χρόνια αργότερα, καθώς τα φυτά ετοιμάζονταν να μπουν στην πρώτη καρποφορία, αποφάσισα να επισκεφθώ τη λαϊκή αγορά της γειτονιάς μου για να δω πως διαμορφώνονται οι τιμές. Πλησίασα ένα πάγκο που είχε ακτινίδια και έκανα την ερώτηση. «Παραγωγός είσαι;» για να πάρω μια απάντηση που ακόμα ηχεί στα αυτιά μου. «Κατάρα με δίνεις;».
Τα επόμενα 20 χρόνια που καλλιεργούσα το κτήμα και προσπαθούσα να διαθέσω την παραγωγή πήρα πολλά μαθήματα και κατάλαβα καλά τα την απάντηση του μικροπωλητή της λαϊκής αγοράς. Τριάντα λεπτά στον παραγωγό με επιταγές πληρωτέες, στην καλύτερη περίπτωση μεταξύ Χριστουγέννων και Πάσχα. Τριάντα λεπτά ο παραγωγός ενώ ο καταναλωτής πλήρωνε 1,2-1,5 ευρώ το κιλό. Τέσσερις και πέντε φορές παραπάνω χωρίς να έχει μεσολαβήσει καμιά συσκευασία παρά μια μεταφορά σε απόσταση 70 χιλιομέτρων.
Πολλές χρονιές οι έμποροι ζητούσαν να τα πάρουν «ανοιχτά» και όταν τα πουλήσουν και σε όποια τιμή, θα έδιναν και μερικά ψίχουλα στους παραγωγούς. Μη έχοντας οικονομική εξάρτηση από την καλλιέργεια τα φόρτωνα στο στέσιον βάγκον αυτοκίνητό μου και τα μοίραζα σε γηροκομία και συσσίτια των Εκκλησιών.
Έφαγα το Ελληνικό σύστημα εμπορίας των αγροτικών προϊόντων στο πετσί μου. Γνώρισα εμπόρους που περηφανεύονταν ότι ήταν οι βασιλείς της φράουλας και με καμάρι εξηγούσαν ότι μια χρονιά κατάφεραν να αγοράσουν όλη την παραγωγή, να την βάλουν στα ψυγεία και στη συνέχεια να εκτοξεύσουν τις τιμές στα ύψη με την ελεγχόμενη εμφάνιση του προϊόντος στην αγορά.
Κατανοώ πολύ καλά την απεργία των μικροεμπόρων των λαϊκών αγορών που διαπλέκονταν δεκαετίες τώρα με το πελατειακό πολιτικό σύστημα για να κερδίσουν μια θέση στις λαϊκές. Με 300 ευρώ κεφάλαιο που τζιράρονται καθημερινά και γίνονται 1500 και 2000, χωρίς παραστατικά και ειδικό φορολογικό καθεστώς θα ήταν κατάρα να ασχοληθούν με την παραγωγή. Να την φροντίζουν από τα κλαδέματα των Χριστουγέννων μέχρι τη συγκομιδή στα τέλη του Οκτώβρη της επόμενης χρονιάς, πληρώνοντας εφόδια και εργασία για να εισπράξουν στο τέλος ένα αβέβαιο οικονομικό αποτέλεσμα.
Όσοι ασχολούνται με την παραγωγή (πρωτογενή ή και δευτερογενή) σε αυτή τη χώρα είναι οι χαμένοι. Κερδισμένοι είναι οι μεταπράτες. Αυτή είναι η πραγματική αιτία της δεινής οικονομικής κατάστασης στην οποία βρέθηκε η χώρα μας και από την οποία δεν θα ξεφύγουμε αν δεν αλλάξει η παραγωγική φιλοσοφία αυτής της χώρας.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου