Δάσκαλε που δίδασκες…

Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο με το Συμβούλιο Περιβάλλοντος που έχει συγκροτήσει εδώ και 10 έτη, διοργανώνει από αύριο ένα τριήμερο Πανελλήνιο Συνέδριο για την Κλιματική Αλλαγή, τη Βιώσιμη (επί το ορθότερον Αειφόρο) Ανάπτυξη και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Θα χαιρετούσαμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την εκδήλωση μια και το Πανεπιστήμιο φαίνεται να θέτει στη διάθεση της κοινωνίας που το περιβάλλει το επιστημονικό του δυναμικό για την προστασία του περιβάλλοντος επί του πεδίου. Όχι στην αίθουσα διδασκαλίας, σε θεωρητικό επίπεδο. Αυτό βέβαια δεν πρέπει να υποβαθμίζει το ρόλο της διδασκαλίας στις πανεπιστημιακές αίθουσες. Εμπνευσμένοι καθηγητές, μπορούν μέσα από τη διδασκαλία τους και μέσα από την εν γένει πολιτεία τους να διδάξουν στρατιές αυριανών στελεχών που μπορούν από τις θέσεις που θα καταλάβουν, να μετουσιώσουν σε πράξη τις ακαδημαϊκές διδαχές.

Πριν το Πανεπιστήμιο κάνει ένα άνοιγμα προς την κοινωνία, εισηγούμενο μέτρα προστασίας και ορθής διαχείρισης, πρέπει να διδάξει τον εαυτό του. Μια επίσκεψη στην πανεπιστημιούπολη δείχνει να απουσιάζει παντελώς η προστασία του περιβάλλοντος.

Τα φύλλα και τα κλαδιά ρίχνονται στην πυρά ή στους κάδους απορριμμάτων αντί να αποικοδομούνται μετατρεπόμενα σε πλούσιο εδαφοβελτιωτικό για την αυτολίπανση του πανεπιστημιακού πάρκου. Μια πρώτη διστακτική πρωτοβουλία των προηγούμενων πανεπιστημιακών αρχών για αποικοδόμηση σε ειδικούς κάδους, εγκαταλείφθηκε από την παρούσα, κατά τα άλλα, εξαίρετη διοίκηση. Η ανακύκλωση των άλλων πολύτιμων υλικών (χαρτί, αλουμίνιο, κ.ά.) πενιχρή και ασυντόνιστη.

Το πράσινο και οι δενδροστοιχίες δεν μας κολακεύουν. Αντί για ένα πάρκο που θα φιλοξενεί χαρακτηριστικά είδη της χλωρίδας της χώρας μας και θα είναι ένας ανεπανάληπτης αξίας εκπαιδευτικός χώρος για νέους και ενήλικες, φιλοξενεί 6-8 είδη δένδρων.

Η φέρουσα ικανότητα την οποία διδάσκουμε παραβιάζεται κατάφωρα στην ίδια την πανεπιστημιούπολη. Τα κτίρια χωρίς καμιά θερμομόνωση και με σύστημα θέρμανσης χωρίς θερμοστάτες χώρου, σπαταλούν κάθε χρόνο πολύτιμους ενεργειακούς πόρους.

Αν δεν είμαστε ακόμη σε θέση να διαχειριστούμε το πανεπιστημιακό περιβάλλον σύμφωνα με όσα διδάσκουμε, είναι πρόωρο να βγούμε στην κοινωνία. Είναι βέβαιο πως κάποιος σύντομα θα μας υπενθυμίσει αυτό που απαιτεί ο σοφός λαός από τους δασκάλους του. Την απόλυτη αντιστοιχία διδαχής και έργων.

Αγγελιοφόρος, 15/10/2009