Ζεόλιθος και Νίκος Λυγερός

Γεώργιος Α. Δαουτόπουλος, Καθηγητής Γεωπονίας ΑΠΘ

Ήμουν ενήμερος της δράσης του Νίκου Λυγερού για την προώθηση της χρήσης του Ζεόλιθου στην Ελληνική Γεωργία και Κτηνοτροφία, σχεδόν από την έναρξή της, και μάλιστα είχα εντυπωσιαστεί από τον αριθμό των διαλέξεων που έδινε από τη μια άκρη του Ελλαδικού χώρου στην άλλη.

Δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω κάποια διάλεξή του μέχρι που προχθές καθώς περιδιάβαινα στο διαδίκτυο για κάποιο θέμα έπεσα σε μια βιντεοσκοπημένη εφαρμογή της χρήσης του ζεόλιθου σε έναν ελαιώνα με δένδρα πολύ μεγάλης ηλικίας (άνω των 50 ετών) που γίνονταν με την καθοδήγησή του.

Οι οδηγίες του για την εφαρμογή με εξέπληξαν γιατί ήταν εσφαλμένες. Ο ίδιος και κάποιος άλλος με μια τσάπα έσκαβαν ένα χαντάκι περιμετρικά του λαιμού του δένδρου και ένας άλλος με έναν κουβά έριχνε τον ζεόλιθο με πολύ λίγο σκόρπισμα και στη συνέχεια τον σκέπαζε με το χώμα, για να επαναλάβει νέα διασπορά στην ίδια περιοχή. Μέτρησα 3 προσπάθειες στον ίδιο χώρο, στο λαιμό του δένδρου.

Αυτή η εφαρμογή είναι πέρα για πέρα λαθεμένη. Όπως τονίζω στις δικές μου ομιλίες και στα γραπτά μου κείμενα, θέλουμε τον ζεόλιθο να τον ενσωματώσουμε στο έδαφος ώστε να τον βρίσκουν οι ρίζες. Σε μια ελιά ώριμης ηλικίας, οι ρίζες που απορροφούν θρεπτικά στοιχεία δεν βρίσκονται στο λαιμό του δένδρου αλλά στην προβολή της κόμης του περιμετρικά. Στο σημείο που έριχναν τον ζεόλιθο υπήρχαν ρίζες χοντρές χωρίς ικανότητα προσρόφησης.

Καλόν είναι λοιπόν να αφήσουμε την ενημέρωση των γεωργών και κτηνοτρόφων στα χέρια αυτών που έχουν τη γνώση και την εμπειρία των ιδιαιτεροτήτων του αγροτικού τομέα.