Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

 Το Μαγικό Ραβδί…

Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου, Καθηγητή Γεωπονίας ΑΠΘ
info@daoutop.gr

Μια πρόσκληση των δραστήριων Νέων Αγροτών της Πρέβεζας με έφερε στην πόλη τους για μια ομιλία στη συνάντηση προβληματισμού που διοργάνωσαν στις αρχές του Δεκέμβρη του 2010. Ήταν η τρίτη φορά σε ένα έτος που πήγαινα σε εκδηλώσεις τους γιατί αποτελούν το όραμα και την ελπίδα για μια αναγέννηση στα βαλτωμένα αγροτικά δρώμενα του τόπου. Ο φιλόξενος και δραστήριος πρόεδρος της Ένωσης πρότεινε να μας δείξει την πόλη με τις ομορφιές, τα μνημεία του πολιτισμού της (παλαιότερα και νεώτερα), τους υγροτόπους της και βέβαια τις καλλιέργειές της.
Ακόμη και ο ανυποψίαστος ταξιδιώτης δεν θα αργούσε να παρατηρήσει εγκαταλειμμένα κτήματα με εσπεριδοειδή. Κατάφορτα με καρπούς δεν προκαλούσαν το ενδιαφέρον κανενός να σηκώσει το χέρι και να συγκομίσει λίγους από τους καρπούς των Μήλων των Εσπερίδων, η ιστορία των οποίων διέγειρε την παιδική μας φαντασία στη δεκαετία του 1950, αλλά αδυνατούσε να ικανοποιήσει τον ουρανίσκο μας. Μας παρακίνησε μάλιστα για συλλογή. «Όπου δείτε, σταματήστε και μαζέψτε. Λεμόνια, πορτοκάλια, μανταρίνια. Δεν θα σας πουν τίποτα.»

Την άλλη ημέρα, στο πρωινό του ξενοδοχείου, βρήκαμε την εξήγηση της εγκατάλειψης. Το πρωινό δεν περιλάμβανε βούτυρο από τις αγελάδες της περιοχής αλλά από τις ξαδέλφες τους που βόσκουν στα λιβάδια της κυρίας Μέρκελ!. Ο χυμός πορτοκαλιού ήταν από παγοκολώνες που έφτασαν από τη Βραζιλία και εμφιαλώθηκαν από γνωστή πολυεθνική εταιρεία αναψυκτικών. Πήραν την γκλαμουριά της αλλά όχι τη φρεσκάδα και την ωφελιμότητα των ταπεινών χωριάτικων αλλά φρέσκων φρούτων που κρέμονταν εγκαταλειμμένα, λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από το Ξενοδοχείο.
Εκφράσαμε στην ευγενική κυρία που μας σέρβιρε το πρωινό την επιθυμία μας να είχε αντικατασταθεί ο χυμός της κονσέρβας από ζουμερά ολόφρεσκα πορτοκάλια του τόπου. Φάνηκε να εκπλήσσετε. Δεν ξέρω πως μας χαρακτήρισε μέσα της. Ίσως και απαξιωτικά. Δεν επιμέναμε. Ήταν φανερό ότι δεν έπαιρνε τις καίριες αποφάσεις. Ήταν εκτελεστικό όργανο μιας πολιτικής που άλλοι αποφάσιζαν.
Λίγο αργότερα μαθαίναμε ότι ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου είναι δραστήριο και κορυφαίο στέλεχος της τοπικής αυτοδιοίκησης. Θα μου πείτε θα λύνονταν το πρόβλημα της διάθεσης των εσπεριδοειδών αν η συγκεκριμένη μονάδα φιλοξενίας άλλαζε πολιτική ως προς την προώθηση των τοπικών προϊόντων; Και βέβαια όχι. Αν όμως ήταν μια από τις εκατοντάδες άλλες μονάδες εστίασης και φιλοξενίας του Νομού και της Ηπείρου που θα προτιμούσαν τα τοπικά προϊόντα και κάθε επισκέπτης έφευγε με μια τσάντα μανταρίνια, μια άλλη με πορτοκάλια και μια άλλη με λεμόνια, ναι θα είχαμε την απαρχή της επίλυσης του προβλήματος. Σε απόσταση δύο ωρών με την Εγνατία οδό, από τον τόπο του μαρτυρίου του Ζαλόγγου, το πολύβουο και αποχαυνωμένο αστικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, στύβει λεμόνια Τουρκίας αυγατίζοντας το ισοζύγιο πληρωμών της και το επιθετικό πολεμικό της οπλοστάσιο.
Μερικές φορές καλωσορίζω την κρίση που μας πλήττει. Είναι μοναδική ευκαιρία για να μας ταρακουνήσει συθέμελα μπας και αλλάξουμε νοοτροπία. Παλαιότερα είχα εναποθέσει τις ελπίδες μου στο μαγικό ραβδί κάποιας Κίρκης ως της μόνης ελπίδας για να αλλάξουν τα μακάρια μυαλά μας.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου