Για μια Αειφορική Κοινωνία 

Του Γεωργίου Α. Δαουτοπούλου, info@daoutop.gr

Κατά τον Αμερικανό Κοινωνιολόγο Miller, απαιτούνται τέσσερις επαναστάσεις για να περάσουμε σε μια αειφορική κοινωνία:

Στη πρώτη, χρειάζεται μια επανάσταση αποτελεσμα­τικό­­­τητας με τη μη σπατάλη υλικών και ενέργειας υιοθετώντας βελτιώσεις στην τεχνολογία, αλλαγές στον τρόπο ζωής και επαναχρησιμοποίηση μέσων και υλικών.

Χτισμένη στην πρώτη, ακολουθεί η επανάσταση αποτροπής της ρύπανσης. Έ­τσι ελαττώνεται η ρύπανση και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος με μείωση της σπατάλης ύλης και ενέργειας. Ουσιαστικά μιμούμαστε τη φύση στην οποία οι κυκλικές διαδικασίες που παράγουν απορρίμματα από έναν οργανισμό, χρησιμοποιούνται ως εισροές από άλλους. Η πρόληψη της ρύπανσης πρέπει να αποτρέπει την παραγωγή και απόρριψη στο περιβάλλον τοξικών ουσιών με την ανακύκλωση ή επαναχρησιμοποίησή τους ή με την προσπάθεια να βρούμε λιγότερο επιβλαβή ή εύκολα αποδομούμενα υποκα­τά­στατα ή με την μη παραγωγή τοξικών ουσιών.

Στη τρίτη, έχουμε μια επανάσταση επάρκειας, προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων του πλανήτη και επανεξετάζοντας τα υλικά αγαθά που χρειάζονται για μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Στην τέταρτη, χρειαζόμαστε μια δημογραφική επανάσταση που θα φέρει μέγεθος και ρυθμό ανάπτυξης του πληθυσμού σε ισορροπία με τη φέρουσα ικανότητα της γης, τόσο για το ανθρώπινο γένος όσο και τα άλλα είδη.

Εμείς θα προσθέταμε μια ακόμη επανάσταση για την ολοκλήρωση της πολιτισμικής αλλαγής. Αυτήν της αυτάρκειας που εκτείνεται σε πολλά επίπεδα. Στο νοικοκυριό, στο χωριό, στο Δήμο, στην επαρχία, στο Νομό και ούτω καθεξής. Ένα σύστημα αυτάρκειας διασφαλίζει τη διαθεσιμότητα πολύτιμων αγαθών όπως είναι τα τρόφιμα, θωρακίζει την τοπική κοινωνία με την ανακύκλωση των εισοδημάτων και προστατεύει το περιβάλλον αφού περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό οι ενεργοβόρες μεταφορές.

Οι πολέμιοι της οικολογίας θα ισχυριστούν ότι οι οικολόγοι βλέπουν τον κόσμο απαισιόδοξα και ότι είναι διαρκώς μάντεις κακών. Απεναντίας, η οικολογική προσέγγιση είναι μια προσγειωμένη ενόραση του μέλλοντος που μάχεται να διατηρήσει τον κόσμο σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση όχι μόνον για τη σημερινή γενιά αλλά και τις άλλες που θα ακολουθήσουν.

Οι άν­θρωποι με οικολογικές ευαισθησίες βλέπουν την πολυπλοκότητα του κόσμου, τις πολύπλοκες και αλληλένδετες σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των οργανισμών του πλανήτη, έχουν συνειδητοποιήσει το διαβατάρικο πέρασμά τους, αδυνατούν να δεχθούν την ανισότητα που διαρκώς εντείνεται και πιστεύ­ουν πως η συνεργασία, το μοίρασμα, η ειλικρίνεια, η ταπεινότητα και η αγάπη πρέπει να είναι οι κατευθυντήριοι άξονες της μεταξύ μας συμπεριφοράς και αυτής απέναντι στη γη. Η γη μπορεί να υπάρξει και χωρίς εμάς. Εμείς δε μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τη γη!.

Αγγελιοφόρος, 3/11/2009